herapist

Ya dusunsene; insanin el sikmasini bile degistiriyorlar zorla. Aciyorsun bi’ gazeteyi, diyor ki; el sikismak insani ilk elden tanimlayan bi’seydir. boyle guclu guclu ve de kararli bir el sikisi, insanin da oyle kararli, oyle guvenli oldugunu gosterir, ki, sen oyle degilsen bile, bu tarif karsisinda ne yapacaksin? Sana uzanan her eli yari yolda kapip hararetle sikacak, gozlerini karsindakinin gozlerine dikecek ve de sert bir edayla gulumsemeye calisacaksin, ki anlamasinlar ne menem oldugunu… sen artik, ne ice donuk, ne melankolik, ne itilmis kakilmis, ne de babanin dolusun. Sen oyle tokalasan guclu insansin artik. Ruzgara karsi basini hep dik tutan hani.

Erkegine kadinina sevgiden ilgiden gecen- nasil daha cok severim falani bosver simdi- siirler okumayi birak artik. Onemli olan elinde tutman onu. Hemcinslerine kaptirmaman. Bir kere geliyoruz dunyaya tamam, ama, sen elinde tutmak icin karsindakini, ya da kafesinde, once kendine bak, sonra evine bak, sonra da cocuklarina bakarsin iste. Sakin icine bakma. Hayat da bu kadar zaten. Aksini ispatlamaya kalkisma. Annenden ne gorduysen osun iste. Olmadigini dusunuyorsan da, bosver, donusuver bir Kozmopolitan alip, tipki 80 li yillarin modasina donusen parlak makyajli okullu kizlar gibi.

Bu seansimiz da bu kadar iste. 45 dakika. Ne fazla ne eksik. Cumlen yarim kaldi. Olsun, boyle boyle ogreneceksin iste 24 saate gore yasayip planli olmayi. Programa itaat etmeyi. Gozyasin goz pinarinda kalsa da kurusa da ogreneceksin. Bu prosesten gececeksin. Gecemezsen, hic egitilemeyen onurlu dovus kopekleri gibi, son nefesini, bir mahalle coplugunde vereceksin.