terazinin bir kefesine 2006 da gorevden alinan Van Savcisi Ferhat Sarikaya'yi koyuyorum, diger kefesine ise Erzincan Cumhuriyet Bassavcisi Ilhan Cihaner'i..
anlasilan o ki, oyun devam ediyor.
benim durdugum yerden, piyonlarindan sonra kalelerini de feda etmek zorunda olan, satranc oyunculari gibi gorunuyor bu karsilasma.
tum yargilarimi unutuyorum, gecmisimin tuttugu fenerin aydinlattigi yerden daha genis bir aciyla gormeye calisiyorum.
icimi buran ne diye baktigimda;
kim hakli savasi.. degil..
hangi taraf kazaniyor.. hic degil..
herseye ragmen, tum kirli camasirlar ortaya dokuluyor oldugu icin sevinc naralari atan demokrasi asiklarina tumuyle inanamiyor olmak da degil..
ama,
en cok, bu memleketin cocuk beyinlerine uzuluyorum. Ataturk idoluyle buyutulmus, bunun icin milli servetler, umutlar yatirmis bir milletin, simdi, bu buyutulmus cocuklarini kolaylikla feda edislerini, kolaylikla elindekini, avucundakini, dimagindakini harcayip yok ettigini, yerimden seyredip, sadece uzuluyorum.
hangi taraf kazanacak.. hic degil.
bu savasin, bu karsilasmanin galibi yok.
kaybeden sen ben biz.
bizim dunku cocuklarimiz, bugunumuz ve yarinimiz olacak.
No comments:
Post a Comment