yaziya inaniyorum.
yazmanin gucune, guzelligine, vazgecilemezligine
inaniyorum.
sadece,
baskalari icin yazmaya inanmiyorum.
denebilir mi.. bu gunceye baktigimizda.
tam 5 senedir bir sekilde VARIM. Hera olarak varim. Banu olarak varim. Ne zaman ki okunmaya basliyor yazdiklarim, viiiztt erenkoy! Banu/Hera yok oluyor.
Ne zaman ki son okuyucu da pes ediyor, yok artik buradan bir sey cikmaz diyor, o zaman icimdeki ses beni durtmeye basliyor.
hangisi:
kacan balik mi buyuk oluyor?
anlik sekilde basilmanin dayanilmaz buyusune mi her seferinde tav oluyorum?
yazmak bir fantezi mi
bir icgoru mu
bir heves mi
benim icin.
cozemedigim tam da bu.
3 comments:
ama bir şey var ki, sessiz olsa bile sadık okurların da var sevgili Hera... Bazen gün gelir, çıkıverirler köşelerinden, "ne pes etmesi yahu" derler :) Ama çekinirler, okundugu için Hera yok olmasın diye ses çıkarmadan feed'lerden okurlar yazıları...
Yazmak... Ben şöyle bir sonuca ulaş(mış)tım: Yazmak, sadece dışavurum.. o kadar...
witness, iyi ki varsin:)
yas 38....bizimkilerin terrible two'ları gecti 4 ve 6 oldular..ama gece uyanmaları tanıdık (anonim olsam da baglam ve konum belirlemek ve niye yakın hissettigimi anlatabilmek amacıyla verilen iki bilgi) .... acaba yazsam.. içimdekileri.. nerede nerede?? paylassam mı?? acık mı etsem. takma isim mi kullansam ne ne ... derken blogspot'a girip bakıp 'bir sonraki bir sonraki' diyerek bu bloga denk geldim... benzer kaygılar.. acaba onemli olan okunmak mı paylasmak mı yoksa sadece sistemden atıp yola devam mı etmek mi dusunceleriyle.. bir de tabii var olan 'sistem' var cevrenin ve varolunagelen dunyanın ve kimligin katmanlarından sıyrılmak.. anonim olmak ama kimlikile... hala karar vermedim bir blog acayım mı diye... ama biraz ilham aldım bu blogdan.. haberin ola :)
(haa bu arada boyle yorum yazılabildigini de ogrenmis oldum!)
Post a Comment