aylak bir kisinin dusunmeye uyanma cabalarina dair

icimde bir kangal kopegi varmis meger! yagan kari gorur gormez arabadan botlarimi aldim, is kiyafetlerinin altina gecirdim, berem ve eldivenlerimle toplam goruntume aldirmadan.. ver elini taksim. eski gunlerimdeki gibi, saatlerce yuruyebilecegimi farkettim. havanin etkisiyle herhalde, yururken burnuma gelen kokular, hep gecmise tasidilar beni.
doner kokusu aldim harbiyeden gecerken, eskisi gibi canim cekti.. gulumsedim.. uzun zamandir nitelikli gida ve hijyen takintimin beni cektigi yere kadar gittigimden boylesi bir cocuksu istahi hissetmek, hosuma gitti. Taksim meydana ulastigimda, seneler seneler once, Ankara'dan geldigim bir sabah G.yi bekledigim o sabah, canlaniverdi tum detaylariyla. Gulumsedim. Hersey yerinde mi, baktim: The Marmama, AKM, heykel.. insanlar.. Beyogluna dogru girdikce canlanan kalabalik, kestaneciler, milli piyangocular, anketorler.. kosturan insanlar.. bir suru spor ayakkabili genc. Inci'de profiterol: hoop mideye.. ve, yola devam. Kalabalikta gorunmez olup suzuluvermek, ne hos ne dinlendirici. Etrafta hakim olamadigin, duymasan da olacak bir milyon ses kaynagi arasinda, sadece ama sadece kendi sesini duyabilmek.. ihtiyacimin bu olduguna kanaat getirdim.
Benim icin ozgurlugun tanimi adeta bu. ayaklarinin goturdugu yere ve o kadar git. Sayikla. Bunu yasaklayacak bir hayata, tahmin etmiyorum ki ayak uydurabileyim.
Tipki kangal kopeginin sahip oldugunu dusundugu yere aslinda ait olmasi gibi, "bildigim" yerde ne olur kafeslere kapatmasinlar beni. Hani hayati boyunca aylaklik yapmak icin yasayan insanlar gibi.. ihtiyacim olan bu: bildigim yerlerden irak koymasinlar. bir ulku, bir ideal, bir hedef, bir ciro, bir proje, bir evlat, bir iliski icin, sakin ola bu balik kadinini at kosturmasinlar. biraksinlar arada kacabileyim, sesimi duyabileyim.

yalnizligi sever misin dediklerinde.. hep tereddut ederim; ornegin kocamin, ya da istedigim zaman yanibasimda usulca benimle yuruyebilen kardesimin, ya da hadi dedigimde aklima uyan dostlarimin olmayacagini dusununce, yanizlik hic de hos gelmez. Ama cevabim yine de "evet"tir. Yalnizligi sevdigime hep emin oldum. Bugun bunu tanimlamam mumkun oldu. Kalabaligin tam ortasindaki yalnizlik, bagirsan sanki kimse duymayacak, ya da kendi kendine konussan soz olmayacak.. coplugum budur benim.