“Dogdugumuz yerlerde, nesnelerin bizden daha secim yapma zahmetini tanimadan gonlumuzu fethettigi yerlerde, dis dunyanin yalnizca kisiligimizin bir uzantisi gibi gorundugu yerlerde hissettigimiz gibisi yoktur.' demis George Eliot.”
bir yerlerden not almisim.. karsima ciktigi an, simdi, oglumun bu sabahki derin kokusunu duydum bir an, isyerimde masamda otururken.. sonra..
Kendi yerlerimi dusundum. Omur taslarimi. Kiyilardan ozenle topladigim. Cakil taslarim. Erzurum’da yillar sonra yedigim doner, "aile" salonunda. Kara battigim yer, muhtemelen boyum 75 santim ve gozlerim annemin gozlerinin icindeyken:) Deprem sonrasi yerle bir olmus bir Adapazari. Nerede okula yurudugum, Sevinc’le sakiz aldigimiz okul bakkali? Balikesir’de kagittan toka yapip sattigim mahallemiz. Leblebi tozu aldigim yer. Saat kulesi. Saat kulesinin dibindeki halk kutuphanesi. Anna Karenina’nin gittigi istasyonda da oldugunu hayal ettigim hep hani. Paris’te kocamla karsilikli agladigimiz Italyan restoran.
ve icim, kipir kipir oldu. Sanki hayat hep bir degisiklige gebeymis gibi bir umut dogdu icime bir yere. Simdi biri giriverecek ve ben aaa diyecegim, sarilacagim boynuna. Tek gidamizin sevgi olduguna emin oldum, su an.. Onsuz olecegimiz tek sey.
No comments:
Post a Comment