bugun baskalarinin cektigi fotograflara gozum daldi durdu. Birincisi bir Bresson fotografi, kendisiyle Sabanci'da gecen sene sergisi sayesinde tanismistim. Sergiler birini tanidigini sanmak icin harika araclar, ama eserler karsisinda boyle randevulasmis sekilde duygulanamiyorsunuz. Daha cok bir rastlanti gerekiyor, o eserin bakan kisideki izdusumune yaklasabilmek icin. Bugun tam da yaratici bir iki kelime etmek zorunda oldugum bir zamanda, o andan kacip ntvmsnbc ye sigindigimda karsima cikiverdi. giptayla gulumsedim. kizin enine cizgili gemici tisortune, kopegin anlik bakisina, erkege ve tum bu guzel ani bulusturan kafe goruntusune.
ikinci fotografa oylesine giriverdigim bir
blogda rastladim. aceleyle fotografi sag clikleyip kocama "(kedimiz)
cincan'in hayattan en buyuk beklentisi" basligiyla gonderdim. gun icerisinde de donup donup yatagin uzerine dusen gunes lekelerini, ondeki kedinin ustuste koydugu patilerinin huzurunu, ifadelerini seyrettim durdum.
ucuncu fotograf yine bir kedi fotografi. sadece guzel. guzelin sembolu hatta.
.jpg)
.jpg)
No comments:
Post a Comment