tost ile gecen bir sabah kahvaltisi

Bu sabah kalkar kalkmaz aklima dusuverdi. Gecen gun aldigim Izmir tulumu ve en az bir haftadir buzdolabinda bekleyen simsiyah kepekli bir sandvic ekmegi. Hic usenmem boyle durumlarda; babannem gibi. Efsanedir babannem, ve ona benzerligim parantez icinde; sabahlari beni kaldirmak icin yataktan bir kilo patates kizartip yatagima getirirmis, ben kucukmusum. Simdi hala sasiyor bakicisi; gecen yillar gozlerini elinden aldi alacak, kalcasinda bir garip platinle kendini yuvarlaya yuvarlaya yuruyor, ama kalkip kendisine tam yagli etten yaprak dolmasi sariyor, catir catir catirdayan biber kizartmalari yapiyor. Aslanim diyorum icimden, hayata sarilmak budur iste.
Her ne ise, genlerimde var olan bu durtu ile basladim tostumu yapmaya. Ama bir yandan canim da sikiliyor cunku evde annemin o eski tatlardan yaptigi aci salca yok. Hani icine ceviz sarimsak karistirilmis, biraz ekmek baharat falan filan.. herkesin bir acuka tarifi olduguna inanirim, her evin ayri kokusu olmasi gibi. Bizimkisi en bi guzeli ya, annem evimize kan karistigindan beri onun da tadini bozdu. Damat salcanin biberini severmis diye bi acaip tuz ve biberden mamul bir camur yapar oldu, melekesini yitirdi. Ailemin kadinlari, ne de guvensiz yarabbim: biri gelip parmagini uzatiyor (ya da dilini, gozunu), bizim sirazemiz oldugumuz yerden kayiveriyor. Ben bu dusuncelerle tostu bastirirken bir de baktim evvelden alinmis bir taze domates salcasi. Normal sartlar altinda (24,5) boyle bir tosta salcayi heba etmem, kapagini acip hava aldirmam. Lakin bu sabah baska. Bu sabah kendimleyim. Actim salcayi ve surdum afiyetle. Biraz tereyagi kendi kendine erirken tostumun uzerinde. Sogusun diye aralayip icini ufleyerek. Yedim. Kendime dondum. Yetiskin zamanlarimda kazandigim tum zevklere lanet ettim. Bu lezzet icin dedim kendi kendime, kari da bosanir is de birakilir. Karismasin kimse bana.