“Neden okuyoruz ki” diye sordu, kurnaz bir gizli gulusle. Iste yine aynı sey oluyor diye dusundum. Once ben soruyorum, sonra nasil oluyor anlamiyorum, birseyleri cevaplamaya calisan yine ben oluyorum. Belli belirsiz bir taktik kokusu aliyordum aslında nicedir bunun arkasinda. Bir zamanlar bana kendisinin anlattigi oykuyu canlandirdim gozumde: Universitede muhabbetiyle unlu hocalardan biri, ilk derse girer ve quiz mujdesini verir. Oğrencilerden 40 dakikalik bir sure sonunda hayatta merak ettikleri 3 temel soruyu kagida dokmeleri istenir. Ogrenciler isteneni yapar. Birkac ay gecip donemin sonuna dogru gelindiginde, tekrar quiz yapilacaginin ilan edildigi bir gun, hoca derse elinde quiz kagitlariyla gelir. Herkese kendi kagidi geri dagitilir. Quizin konusu bellidir: Herkes, donemin basinda sordugu sorulari cevaplayacaktir simdi. Anafikir: En zor soru kisinin kendisine sordugu sorudur. Sadece bir fikir pratigi yapmak icin, simdi denemek isterim once 3 soru yaratabilmeyi. Hayata ve/veya kendi kumeme dair 3 soru, cevaplamaya da heveslenebilecegim:
.
(devami var)
2 comments:
Yine caktin bir yazi, dusunur dururum Hera... Zaten kafam daginikti
sevgili witness, senin cevaplarini da merak ederim dogrusu, dusuncelerini aktarirsan sevinirim
Post a Comment